Het was de winter van 5 jaar geleden toen ik ontrouw was. Op dat moment werd de affaire van mijn man ontdekt en werd ik in een onbeschrijfelijke eenzaamheid gestort. Of hij nu wel of niet naar mijn liefdesverdriet luisterde, de vriend van mijn zoon, Sho-kun, vertrouwde mij toe. Ook al weet ik dat ik niet kan vergeven, elke keer dat een oudere jongen mijn lichaam opeist, wordt mijn schuldgevoel overstemd door een sterk, blauw genot... Als ze de hele dag excuses verzint als: 'Ik ga spelen' met vuur maar één keer', ze voelt zich steeds verliefder op hem...
